سه شنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۴ – Tuesday 18 November 2025

ساعت: ۲۰:۰۱

کشورهای دریای خزر از تولید نفت و گاز در افق سال ۲۰۳۰ چقدر درآمد خواهند داشت؟

قزاقستان در بزرگترین میدان خود، کاشاقان، با شرکت ‌های توتال انرژی فرانسه، انی ایتالیا و شل بریتانیا همکاری می ‌کند که انتظار می ‌رود، هر یک از آنها تا سال ۲۰۳۰، ۵ میلیارد دلار درآمد داشته باشند. دومین میدان بزرگ قزاقستان، تنگیز، به طور مشترک با شرکت آمریکایی شورون که قصد دارد، طی پنج سال آینده ۲۸ میلیارد دلار از آن درآمد کسب کند و اگزان موبیل که هدف ۱۴ میلیارد دلار تا سال ۲۰۳۰ را تعیین کرده است، در حال توسعه می باشد.

به گزارش “راهبرد انرژی“، بزرگترین دریاچه جهان، دریای خزر، بین پنج کشور مشترک است، اما منابع آن توجه بسیاری دیگر را به خود جلب می‌ کند. دریای خزر بزرگترین و یکی از عمیق ‌ترین پهنه ‌های آبی داخلی جهان است. خزر به دلیل اندازه‌ اش دریا نامیده می ‌شود: کمی کوچکتر از دریای سیاه است. با این حال، از نظر جغرافیایی، خزر یک دریاچه است، زیرا یک پهنه آبی محصور در خشکی است که هیچ خروجی به اقیانوس ‌ها ندارد.

طبق کنوانسیون وضعیت حقوقی دریای خزر که در سال ۲۰۱۸ توسط کشورهای ساحلی دریای خزر امضا شد، آب‌ های سرزمینی هر کشور به ۱۵ مایل دریایی محدود می ‌شود.
دریای خزر شامل شش منطقه نفتی و گازی با ذخایر بزرگ نفت و گاز است. در دریای خزر (شبه جزیره آبشرون، جمهوری آذربایجان) بود که تولید نفت در آن در مقیاس صنعتی برای اولین بار در جهان آغاز شد. امروزه، ذخایر نفت در منطقه دریای خزر ۳۳ میلیارد بشکه تخمین زده می ‌شود.
این مقدار بیشتر از قطر (۲۵ میلیارد بشکه) و تقریبا به اندازه امریکا (۳۵ میلیارد بشکه) است. ذخایر گاز دریای خزر بیش از ۵ تریلیون متر مکعب است، تقریبا به اندازه چین و الجزایر.
 تنها کشور ساحلی دریای خزر که نفت و گاز در دریای خزر تولید نمی‌ کند، ایران است. با این حال، جمهوری اسلامی ممکن است، به زودی به سایر کشورهای دریای خزر بپیوندد: در ماه می 2025، مقامات این کشور اولین مجوز حفاری در منطقه را در 30 سال گذشته صادر کردند.
 آذربایجان، قزاقستان و ترکمنستان در کنسرسیوم‌ هایی با شرکت ‌های بین ‌المللی که حوزه ‌های نفت و گاز خزر را از جمله نوید بخش‌ ترین حوزه‌ های جهان می ‌دانند، در حال تولید در میادین خزر هستند.
 بزرگترین میادین جمهوری آذربایجان در دریای خزر، شاه دنیز و گروه آذری-چراغ-گونشلی هستند. تولید در این میادین تحت توافق‌ نامه ‌هایی با شرکای بین ‌المللی انجام می ‌شود که اصلی ‌ترین آنها شرکت بریتانیایی BP است. این شرکت  قصد دارد، تا سال ۲۰۳۰، به ویژه از تولید گاز در میدان شاه دنیز، ۵ میلیارد دلار درآمد کسب کند.
 قزاقستان در بزرگترین میدان خود، کاشاقان، با شرکت ‌های توتال انرژی فرانسه، انی ایتالیا و شل بریتانیا همکاری می ‌کند که انتظار می ‌رود، هر یک از آنها تا سال ۲۰۳۰، ۵ میلیارد دلار درآمد داشته باشند. دومین میدان بزرگ قزاقستان، تنگیز، به طور مشترک با شرکت آمریکایی شورون که قصد دارد، طی پنج سال آینده ۲۸ میلیارد دلار از آن درآمد کسب کند و اگزان موبیل که هدف ۱۴ میلیارد دلار تا سال ۲۰۳۰ را تعیین کرده است، در حال توسعه می باشد.
 ترکمنستان به طور مشترک با دراگون اویل، زیرمجموعه شرکت نفت و گاز امارات متحده عربی، در میدان چلکن، نفت و گاز در دریای خزر تولید می ‌کند.
منبع: https://vestikavkaza.ru/

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Energy Strategy
اتاق خبر انرژی